Maandelijks archief: november 2008

De Trouwdag

De plannen waren al gelegd tijdens de zwangerschap van Ida, en ons oorspronkelijke plan was om de bruiloft te vieren op 19 augustus, de datum dat onze verkering ‘aanging’. Maar luiheid, besluiteloosheid, en het feit dat er al een hoop andere dingen gaande waren, zoals een bepaalde zwangerschap, zetten de plannen weer in de ijskast. Dus werd het 19 november 2008, de datum waarop we exact 111 maanden verkering zouden hebben.

De belangrijkste reden om te trouwen was Ida. Zowel Judith als ik zijn geen enorme trouwfanaten, en zien het huwelijk eerder als een administratieve handeling dan als een bevestiging van onze liefde in het openbaar. Mensen die ons kennen weten dat we van elkaar houden, en wij zelf weten dat ook, een rite de passage hadden we daarvoor niet nodig.

Maar goed, voor de wet zijn een heleboel handige dingen geregeld voor getrouwde mensen, en dan vooral wat betreft erfrecht en voogdijschap, dus hakten we deze zomer de knoop maar eens door en besloten we op een nogal onromantische manier dat we maar moesten gaan trouwen. In een eerste versie zouden we alleen naar het stadhuis gaan en onze handtekeningen zetten, terwijl er uit het gemeentehuis een aantal bodes aanwezig zouden zijn om te tekenen als getuige. Dat vonden we toch wat al te gortig, en daarom vroegen we onze ouders om erbij te zijn, en dan gelijk getuige te zijn: twee vliegen in één klap, en daarmee geven we ook aan hoe belangrijk onze ouders zijn geweest in ons leven in het algemeen en in de afgelopen vier jaar in het bijzonder.

Een handige bijkomstigheid was het feit dat een huwelijk in nagenoegalle CAO’s recht geeft op twee of drie dagen bijzonder verlof, dus diepaar daagjes vrij was ook geen straf.

En als je dan gaat trouwen, dan maak je er natuurlijk wel een beetje een leuke dag van, vandaar dat we twee maanden van tevoren al enigszins glazig bij een juwelier zaten om trouwringen uit te kiezen. Uiteindelijk viel de keuze op twee witgouden ringen met een matgeborstelde finish en elkaar’s namen als inscriptie. Ikzelf had twee weken van tevoren een pak gekocht, en Judith een week van tevoren een prachtige jurk en bijbehorende accessoires (klik op de foto’s en je komt in Judith’s fotoalbum voor details).

Een collega met wie ik goed bevriend ben had ik gevraagd om foto’s te maken tijdens de plechtigheid. Hoewel onze ouders graag en veel fotograferen had ik toch het idee dat het prettiger was als ze zich konden wijden aan hun taak als getuige, ouders van het bruidspaar en grootouders van Ida, en zich geen zorgen hoefden te maken over belichting, compositie en op het juiste moment afdrukken. De foto’s bij dit artikel zijn respectievelijk van haar, en van onze vaders.

Een week van tevoren was de trouwambtenaar bij ons langsgekomen om te vragen naar het verhaal achter het bruidspaar, en ik moet zeggen dat we blij zijn met onze keuze van ambtenaar. Het was een hartelijke vrouw, die er een informele en leuke verhandeling van maakte en ons een vertrouwd gevoel gaf bij deze toch belangrijke dag.

We waren met z’n achten naar het stadhuis gelopen, en na de voltrekkingliepen we gezellig weer terug. Thuis droeg ik Judith over de drempel(een oudromeinse gewoonte, vandaar) en trokken we een fles champagneopen. Om zes uur kwam de cateraar die een heerlijke maaltijd op tafelzette en na het vertrek van de gasten gingen wij ’s avonds tevreden enversgehuwd naar bed.

Ida Mobiel

Naar het schijnt horen baby’s dit pas zo rond de zeven à acht maanden te doen, maar er is geen stoppen meer aan. Ida kruipt. Nog niet zo snel of ontzettend effectief, maar hard genoeg om een tijdschrift bij te houden dat door haar nog wat bruuske motoriek vaak een stukje verder wordt gelanceerd in plaats van in haar grijpgrage handjes te belanden om daar verorberd te worden. Motivatie genoeg om zich in een relatief korte tijd al enige meters te kunnen verplaatsen. Nu nog een kwestie van finetunen en vaardigheden bestendigen, en volgend jaar kan ze meedoen met de Damloop!

Troonbestijging

Voor onze vorstin is een nieuwe troon besteld en bezorgd, die als we de aantijgingen mogen geloven ruim 12 jaar mee zal gaan. Ida kan nu met ons meeëten aan tafel, en nog twee weekjes wachten en dat eten zal niet langer alleen bestaan uit melk. Als Ida een half jaar oud is, mag ze namelijk langzaamaan overstappen op vast voedsel! Volgens mij kan ze maar net dat geduld opbrengen.