De twee meiden die op dit moment mijn hele leven leiden, doen dat op zeer intensieve wijze. Ida is een vrolijke en drukke peuter die de hele dag door aan het babbelen is en die afwisselend meewerkend en tegendraads is, precies zoals het moet op haar leeftijd. Ze vraagt veel aandacht en vindt het sóms moeilijk om die te delen met haar zusje. Siri is een zeer actieve baby. Sinds anderhalve maand kan ze kruipen en ze doet dat nu alsof ze nooit anders kon, verder loopt ze graag langs de bank, maar nog liever aan de vingers van een willekeurige volwassene die voorhanden is. Met de mogelijkheid fysiek de wereld te verkennen, is ook haar eigen wil ontwikkeld, die ze nu dan ook zeer luidkeels tot uiting kan brengen. De laatste week heeft ze het talent ontwikkeld om zó hard te krijsen dat haar mede-baby's op het kinderdagverblijf ervan in tranen uitbarsten. Wij hopen haar dit snel weer af te leren, want ook Ida (en wij zelf) zijn niet echt gediend van dit trommelvliezenteisteraartje (mooie voor galgje).

Te begrijpen is dat de behoeftes van deze dames regelmatig clashen, en helaas zijn ze nu beiden dusdanig vocaal om hier over hun misnoegen te uiten, dat het niet altijd even gezellig is in ons koninkrijk. Maar daar staat tegenover dat er een rijkdom is aan vertederende momenten waarbij de meisjes elkaar kusjes geven (Ida Siri) of bij elkaar op schoot klimmen (Siri Ida), of elkaar breed lachend aankijken. "Ik vind Siri lief" of "Ik gaat Siri aaien" horen wij vaak van Ida, naast "Ik wil niet dat Siri gilt" of "Siri moet weg". Het is een dynamisch bestaan hier in huis.

Hieronder de nieuwste foto's van de schoolfotograaf die ook een kinderdagverblijffotograaf is (nog een galgjewoord). Veel kijkplezier.