Op 12 oktober 2010 stond Siri tussen mijn benen en besloot om een eindje verder te gaan kijken. Wat bijzonder was dat ze dit niet kruipend deed, maar door het zetten van haar eerste stapjes! Zo 'liep' ze verhoudingsgewijs slechts 2 weken achter op haar zus, die twee weken voor haar verjaardag haar eerste stapjes zette. Maar die achterstand is volledig ingehaald, want waar Ida vervolgens nog enkele weken erover deed om meer dan vijf stapjes achtereen te maken, loopt Siri nu al rustig (en trots als een pauw) van keuken naar woonkamer, iets dat de hashtag #trotsevader volledig verdiende.
Op 13 oktober 2010 was Siri dus officieel baby-af, want jarig. Toch wel een emotioneel moment, zo'n tweede mijpaal, want de kans is niet groot dat er nog een nieuwe baby in huis komt, aangezien de drukte van vandaag de dag ons toch echt wel even genoeg is. En dan zeg je als ouders tegen elkaar: 'voorlopig blijft ze voor ons tóch een baby, ze is nog zo baby-achtig', iets dat flink wordt geloochenstraft als ze dan als een echte dreumes door de kamer rondloopt.
Siri was verder niet bijzonder onder de indruk van haar eerste verjaardag. Alle foto's die we die dag van haar maakte toonden een Siri met een ernstige blik, iets dat de feestvreugde bij Ida trouwens niet wist te drukken. Ook op het kinderdagverblijf, waar ze die dag gewoon naar toe ging, werd haar verjaardag gevierd met cadeautjes en gezang. Helaas geen mooie verjaardagsmuts (misschien waren de leidsters dat vergeten, of gewoon niet zo handig) of slingers, maar wel weer een aantal pasjes door de ruimte.
Vanochtend hebben wij daarom voor haar wel een mooie muts gemaakt, en een taart versierd met een grote 1. En toen opa en oma op bezoek kwamen en zij konden genieten van wankelende eenjarige was de feestvreugde compleet. En dan komen morgen ook nog de andere omaopa (Idawoord). Siri en Ida genieten erg van het bezoek, zeker Ida die elke gelegenheid graag aangrijpt om 'Lang zal die leven' te gaan zingen, iets dat Siri ook weer leuk vindt, want ver voor het onvermijdelijke 'Hieperdepiep Hoera!' steekt ze beide handjes al met een brede grijns langs haar oren. En zo geniet elk meisje weer op haar manier van deze prachtige mijlpaal.