Ik heb het maar geaccepteerd: vaak en uitgebreid loggen zit er voorlopig niet in. Met twee handvollen aan uiterst schattige meisjes blijft er weinig tijd en energie over om logjes te schrijven zoals ik ze wil: met tijd en aandacht en inspiratie geschreven en indien mogelijk doordacht en leuk. Het schrijven van een beetje logje waarover ik tevreden ben kost me veel energie en aandacht en mijn concentratievermogen ligt de afgelopen zeven maanden flink op zijn gat. Wellicht keert het ooit nog terug, het bloggen-zoals-ik-dat-wil, en misschien ook niet. In de tussentijd een fotoserie van onze oudste peuter, die aanstaande vrijdag alweer 2 jaar wordt, eindelijk een officiële peuter. Officieus deelt ze al veel trekjes met haar iets oudere medekindjes: ze is eigenwijs, druk aan het babbelen (dagelijks minstens tien woorden erbij, schat ik), zegt veelvuldig ‘nee’ en kan van hysterische huilbui naar uitgelaten schaterlachen naar heerlijk spelen en reageren op elke prikkel in de omgeving en andersom in zo’n drie seconden. Turbopeuter Ida: