Het grote voordeel van de digitalisering van de samenleving is het makkelijker bijhouden van je dagelijks leven. Ik houd mijn werktijdenregistratie altijd bij aan de hand van mijn treinkaartjes. Heb ik twee enkeltjes gebruikt, dan ben ik voor negenen vertrokken, met een retourtje heb ik gebruik gemaakt van de korting na negen uur. Maandelijks krijg ik een gespecificeerde rekening van mijn mobiele telefoon en kan ik nagaan welke gesprekken ik heb gevoerd en wie in mijn telefoonlijst de hoogste kosten met zich meebrengt (Judith ^_^). Voorts kan ik door het internetbankieren mijn uitgaven en inkomsten nauwgezet en realtime in de gatenhouden (en Judith zou ermee kunnen controleren hoe laat ik afreken bijde AH).

En sinds ik iPods heb, kan ik dus nauwgezet bijhouden welke nummers ik het meeste draai, welke nummers ik nooit draai, en wanneer ik naar welk nummer luisterde. Een onbeschrijflijk fijne hulp hierbij is Last.fm, een online service, die gekoppeld is met Itunes en die ook de nummers die je overdag op je iPod registreert. Zo weet ik via iTunes dat ik The Good, The Bad & The Queen in zijn geheel al 16 x heb gedraaid, Peeping Tom al 14x en Good News for People who Love Bad News van Modest Mouse gemiddeld 10x.

Via Last.fm weet ik dat The Smashing Pumpkins mijn meest gedraaide artiest is, op behoorlijke afstand gevolgd door Mala Rodriguez, Pink Floyd, Modest Mouse en dEUS.

En dit is allemaal niet waar, want het zijn maar momentopnames. Last.fm gebruik ik nu sinds 21 februari en pas vanaf juni wordt het iPodgebruik meegeteld. En hoewel ik iTunes sinds februari 2005 gebruik, heb ik enkele keren mijn computer opnieuw moeten installeren, en zijn de statistieken van mijn iTunes slechts geldig vanaf 14 juli 2006.

Maar ook momentopnames zijn van belang, en ik moest dan ook schrikken begin september toen ik zag dat 1167  van de ruim 4400 nummers op mijn iPod sinds mijn laatste update nog nooit waren gedraaid! Een deel daarvan waren nummers die ik daarvoor uiteraard wel allemaal al had gedraaid, en een deel ervan had ik overgenomen van de eigenaar van mijn vorige (tweedehands) iPod, en tot nog toe nooit beluisterd. Maar het was een hiaat dat ik niet op mij liet zitten, en na het maken van een slimme afspeellijst ben ik stevig bezig geweest om de nummers allemaal te beluisteren. Het voordeel was dat ik ook grote schoonmaak kon houden, aangezien een flink deel van de nummers het beluisteren inderdaad niet waard waren, en die kon ik dan gelijk van het apparaat verwijderen. Na drie weken intensief luisterplezier had ik de klus geklaard en waren alle nummers op mijn iPod minstens één keer beluisterd. Tijd dus voor stap twee, want tot mijn schrik ontdekte ik dat 2450 nummers op mijn iPod slechts één keer beluisterd waren. En hetzelfde liedje begon weer (sic).

Nu is het anderhalve maand later, en gisteren ben ik bij een vergelijkbaar punt aanbeland als begin september: nog 1167 nummers te gaan. Uiteraard ben ik niet volledig anaal-retentief te werk gegaan en heb ik in de tussentijd nummers verwijderd, albums toegevoegd (van o.a. Fatal Flowers, John Cale, Roísín Murphy, Zita Swoon en The Beach Boys), en daarnaast ook nummers gedraaid die niet in de bewuste lijst voorkwamen want het genieten van de muziek staat nog steeds voorop!

Conclusie: web 2.0 maakt het leven overzichtelijk, controleerbaar, en biedt ruimte aan een geheel nieuw scala aan onzinnige obsessies.