Afscheid

Ik
 
Vandaag voor het eerst sinds tijden weer een bezoek gebracht aan Archeon, met een flinke dosis melancholie. Aan het begin van dit seizoen was ik nog van plan in de zomer nog eenpaar daagjes te komen werken, en had om die reden mijn kleren nog ineen kluis liggen op het park. Maar naarmate het seizoen vorderde,merkte ik dat ik geen tijd/energie meer had om op Archeon nog mee tedraaien, en vandaag heb ik semidefinitief mijn kleren en kluissleutelingeleverd. De komende jaren zal ik geen tijd hebben om er nog tewerken, en dat is wel een beetje jammer.
Img_1352 Sl701127
In 2001 ging ik er voor het eerst werken en maakte ik de typische Archeondingetjes voor het eerst mee: aan het werk worden gezet als klusjesman, voor het eerst een segmentata (plaatharnas) aan, soldaat zijn tijdens het gladiatorengevecht, ridder genoemd worden, een exercitie doen met kinderen, etcetera. In de jaren erna werkte ik er afwisselend één, twee, drie, vier en vijf dagen in de week en deed er veel ervaring op, die ik ook weer doorgaf aan mijn nieuwe collega’s. Er is altijd veel verloop in het personeelsbestand van Archeon, dus elk jaar moest ik wel weer nieuwe collega’s leren kennen. Sommigen leuk, sommigen wat minder, sommigen boeiend, sommigen saai, maar allemaal op de één of andere manier archeotolk en dus prettig anders.
52 37
Op 21 september 2007 leverde ik er enigszins voorgoed mijn kleren weer in. Ik zal het nooit helemaal kwijt raken. Zo nu en dan merk ik nog dat ik met mijn rechtervoet óver de drempel stap, een gewoonte die ik mij als Romein had aangemeten. Ik kan het niet laten om vergelijkingen te trekken tussen de Romeinse tijd en nu. Als ik over geschiedenis praat of denk, is mijn insteek bijna altijd de gewone man, de burger, de boer, de stadsbewoner. Koningen, keizers, oorlogen en twisten hebben mij nooit vreselijk geboeid, wel wat ze betekenden voor de mensen uit die tijd, hoe ze er mee omsprongen, hoeveel vreugde en verdriet ze hadden en hoe ze in hun dagelijks leven de zaken aanpakten. Die kijk heb ik op Archeon opgedaan. En sinds ik over de schouder van mijn collega’s heb gezien hoe ze dingen maakten: schoenen, kisten, bankjes, kleren, huizen, schuren, potten, pannen en spijkers, sindsdien kijk ik ook met andere ogen naar hoe zaken zijn gemaakt, hoe ze in elkaar zitten, hoe ingenieus een stoel kan zijn, of een dakbalk. Ik heb er een hoop geleerd, ben er gegroeid als mens en zal dus na Archeon nooit helemaal dezelfde meer zijn. Dankjewel, lief park. Valete.
Largeimg_1715 Sl701131
Sl701121 Img_1353
Largeimg_1712 Jaco_romein

9 reacties op “Afscheid”

  1. Geweldige bijbaan, en geweldige ode. Een weemoedig afscheid, voor altijd in je denken geïntegreerd. Mooi. 🙂

  3. een geweldig iets dat archeon..jammer dat de tijd je ontbreekt het voort te zetten.
    Ook nog even een reactie op de andere onderstaande stukjes:
    *maatschappelijke stage een mooi idee,maar in praktijk niet altijd uitvoerbaar denk ik en inderdaad de romslom die erbij komt voor begeleiders is groot.De betutteling door de huidige regering nog groter…
    *het voorwoord van het interview is indrukwekkend.Vind het heel mooi dat je dit interview gedaan hebt,herken er als partner van een ernstige zieke veel in.

  4. “Partir c’est mourir un peu….”
    Dat gaat in dit geval helemaal op. Een van de foto’s herken ik van toen wij er een bezoek brachten; ik zal nooit het gladiatorengevecht van die dag vergeten…
    Er stond ineens een heel andere Jaco 😉
    P.S. Wens Judith succes morgen met de Dam tot Damloop en voor jezelf: een leuke presentatie van Pink Ribbon komende dinsdag!

  5. Ben een aantal malen in Archeon geweest, oa. met de Russische en poolse marathonlopers van de Leiden marathon.
    Elke keer weer vind ik het enorm boeiend en hoor en zie ook elke keer weer andere dingen.
    Kan me indenken dat voor jou een deel van je leven door Archeon veranderd is.
    Valete, Leidse Glibber

  6. @Wenz: tja, Weemoed, mooi toepasselijk woord ook weer 🙂
    @Cinner: geen herinneringen die ik snel kwijtraak, nee
    @postkantoor: aan alle goede dingen komt een einde. Ik raakte er ook wel een beetje uitontwikkeld, maar moeilijk blijft het soms om er weg te zijn. En tja, betuttelen is kennelijk iets dat ze graag op de VU doceren. Blij dat er ook voor jou herkenning in het interview is te vinden. Dat was één van de redenen om het te doen.
    @dekiel: het was ook erg leuk om jullie zo te verrassen. Grappig dat ik mijn tunica zo kort nog droeg in die tijd. Die is in de loop der tijd wel wat omlaag gegaan 🙂
    Verder hebben jullie gezien wat het succes voor gevolg heeft gehad, dus dinsdag zal het ook allemaal prima gaan, denk ik.
    @LG: Misschien heb je mij er wel eens gezien, of zelfs gesproken, je weet het maar nooit; ik heb er heel wat jaartjes rondgelopen. Fijn dat je het er naar je zin hebt gehad, dat proberen ik en mijn (ex-)collega’s in ieder geval wel voor elkaar te krijgen altijd. Salve!

  9. Een vriendin van mij heeft een paar weken geleden volledig haar hart verloren aan een ridder van het Archeon.
    Jij was het niet,tenzij je ineens ook je haar lang hebt laten groeien met een gigantische snelheid..maar het leest als een leuke ervaring die je in je bagage hebt!
    Enne, al reageer ik uitermate schandalig weinig de laatste tijd,ik lees echt mee..
    Heb een beetje een prioriteiten-touwtrekkerijtje,vandaar.:D

Reacties zijn gesloten.