Hij wandelt door het leven, en schijnbaar is er niks aan de hand. Hij maakt grappen, geeft complimenten, en verbaast anderen met zijn vreemde invalshoeken. Soms is hij wat bot, altijd anders, het lijkt alsof het hem niets kan schelen wat anderen van hem denken. En hij speelt het zo dat het nooit anders lijkt.

Maar in zijn hart is hij panisch wat ze van hem denken. Hij is enorm voorzichtig met wat hij zegt, zal nooit beledigen, kwetsen, pijn doen. Let maar eens op hem. Soms flapt hij er wat uit, waarvan hij op hetzelfde moment beseft dat dat kwetsend kan zijn. Dan zie je hem ineenkrimpen, stamelend aangeven dat het niet kwetsend bedoeld is, hij kruipt in zijn schulp, is bang voor afkeuring, gaat de boel uitleggen, zal er alles aan doen om te zorgen dat zijn woorden niet verkeerd uitgelegd worden. Een glimpje van wie hij werkelijk is.

Want wie hij werkelijk is, is verlegen. Zie hem rondlopen op recepties. Hij houdt zijn rug recht, hij maakt praatjes, hij stelt zich voor, hij drinkt drankjes, maar bekijk hem goed, en je ziet dat hij niet op zijn gemak is. Dat hij voortdurend mensen opzoekt die hij kent, als die er niet zijn, dan gaat hij ergens staan waar het kan dat je alleen staat. Hij kijkt om zich heen, schijnbaar nonchalant, neemt de omgeving in zich op en speurt ondertussen naar een veilig gezelschap. Als dat te lang duurt, loopt hij op minder bekenden af en tracht zich in het gesprek te mengen. Of hij gaat erbij staan en luistert, het hoofd scheef, zoekend naar een ingang, wachtend op acceptatie.

Van hem zul je nooit zelf kritiek horen. Hij hééft het wel, maar het uitspreken is een aanslag op zijn wezen. Als hij veel kritiek op je heeft, en moet dat uitgesproken worden voordat normaal contact weer nodig is, dan is hij daar dagen mee bezig. Maakt een afspraak met je, op neutraal terrein, heeft in zijn hoofd het gesprek duizend keer gevoerd, met felle bewoordingen, met redeneringen, met een duidelijk standpunt. Hij waagt de gok om het gesprek aan te gaan, en het gesprek gaat nooit zoals hij wil. Hij zal altijd kritiek met zachte woorden brengen, nooit zeggen ‘je hebt me pijn gedaan’, maar ‘kun je je voorstellen dat ik dat vervelend vind?’. Voorzichtigheid is zijn devies. Confronteren kan hij niet.

Hij zal tot het uiterste gaan om niet bot over te komen, zelfs wanneer dat totaal niet het geval zou zijn. Hij heeft moeite om een gesprek tot een einde te brengen, zelfs als hij in tijdnood zit. Hij zal altijd naar je luisteren als je hem wil spreken. Hij neemt de tijd voor je, zal je het idee geven dat je bestaat. Hij is een goede en prettige vriend. Zijn vriendschap is echt, en welgemeend. Maar soms gaat het mis in een vriendschap, erger je je aan elkaar, of maak je fouten. De charmeur zal je dan niet horen, hij zal niet aangeven gekwetst te zijn, hij zal beleefd zijn, koste wat kost, en langzaam het contact laten verwateren.

Hij is aardig, charmant, welbespraakt, geïnteresseerd, warm. Er zullen niet veel mensen zijn die hem niet mogen. Er zullen ook erg weinig mensen zijn die hem echt kennen. Je moet heel, heel ver gaan om hem boos te krijgen. Hij is bang. Bang voor afwijzing, bang voor eenzaamheid, bang voor andere mensen. En hij wil niet meer bang zijn. Hij moet leren zichzelf te charmeren, zijn eigen keuzes te maken, en te staan voor wat hij denkt. En niet meer bang zijn zichzelf te laten zien.