Niet gek gemaakt door de hype, en kritisch tegenover overmedicatie, hebben we toch besloten om ons in te laten enten tegen de Mexicaanse Griep. Helaas behoren wij met een baby onder de zes maanden tot een risicogroep en zouden wij het ons nooit vergeven als Siri besmet raakt door ons en om die reden blijvende aandoeningen krijgt aan bijvoorbeeld haar longen. Judith en ik hebben onze eerste prik twee weken geleden al gehaald, maar Ida moest vandaag. Zoals het een ware Ida betaamt gaf ze geen prik-kik en onderging ze het hele proces stoïcijns en met de gezonde belangstelling van een anderhalfjarige. En daarna lekker naar het kinderdagverblijf, waar het uitzonderlijk rustig was, want het merendeel van de kindjes stond waarschijnlijk nog in de sporthal, ondanks het uitblijven van grote rijen.
Wat een heerlijk stoer wijffie!
Stoer meisje, hoor!
Dat oog op de onderste foto 🙂
Wat hebben we toch een bijzonder kind.
Stoer!
Echt wel een Bikkel! En jullie… hebben jullie nog gehuild? 😉
Dat wordt straks toch een dat een diehard!
Sorry voor dit verfrommelde zinnetje. Maar de bedoeling is duidelijk.
@allemaal: tja, Judith’s en mijn kindje hè, dat moet wel vleesgeworden stoerheid zijn. Van de weeromstuit heeft ze vanmiddag van 12.30 tot 16.30 uur geslapen op het KDV.
Sterk hoor er zijn erg veel huilers bij heb ik begrepen.
Hopen dat de tweede prik net zo makkelijk gaat.
Goed dat jullie er zo bewust over nagedacht hebben!