Al sinds februari maak ik dankbaar gebruik van de kinderopvang van de sportschool waarvan ik lid ben. 's Ochtends mag je, na reservering, om 9.00 of 10.00 je kind(eren) langsbrengen, waarna je anderhalf uur kan sporten alvorens je ze weer mag ophalen. Ida en Siri hebben het er prima naar hun zin, en het is ons vaste maandagochtendprogramma geworden. Ook hebben ze een goede band opgebouwd met juf Kat, die daar op maandag met haar Belgische accent de scepter zwaait.
Net als op het KDV doe ik zoveel mogelijk mee met de activiteiten die er om de opvang heen worden georganiseerd, en daarom had ik ook foto's meegenomen van de meisjes voor op de Fotorups. Zo kunnen de andere volwassenen en kinderen zien wie er allemaal op de opvang komen, een leuk en goed initiatief. De middag dat ik de foto's bracht was er even niemand aanwezig die draait op de kinderopvang, dus had ik de foto's in de ruimte gelegd: het spreekt vast vanzelf waarvoor die dienen, zo dacht ik. En dat was juist. Voor de zekerheid had ik hun namen nog even achterop geschreven, maar wat schetste mijn verbazing toen ik de maandag erna de foto van Ida zag prijken met daaronder de naam 'Lola'.
Een nogal bizarre vergissing die gelukkig snel werd goedgemaakt, maar ik kwam er al gauw achter wat daarvan de oorzaak was: mijn handschrift. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik moeite heb met de i van Ida. Die i schrijf ik tegenwoordig met een simpele verticale streep met uitloopje naar de d, en gepaard met een wat los geschreven d kan die inderdaad gelezen worden als een L, waardoor Ida Lola wordt.
Aangezien mijn naam met een J begint, heb ik mij bij de ontwikkeling van mijn handschrift gespecialiseerd in zwierige hoofdletters met joekels van krullen, en bij het schrijven van 'Jaco', 'Judith' en 'Siri' kan ik die vaardigheid natuurlijk goed botvieren. Helaas stelde Ida mij voor een probleem, en daar kwam ik achter toen ik de kerstkaarten voor 2008 schreef en tientallen keren Ida's naam moest schrijven: mijn hoofdletter i was niet naar tevredenheid.
Mijn eerste hoofdletter i was er een met twee schreven boven en beneden, maar hier was weinig zwierigheid in te vinden. Van de weeromstuit heb ik daarna de hoofdletter i van Judith overgenomen: die verticale streep, maar ook met deze i ben ik nooit tevreden geweest. Ik weet dat sommigen hoofdletters i schrijven als een korte J die niet onder de regel doorloopt, maar die ben ik nooit machtig geweest, gezien die joekels van krullen waardoor mijn hoofdletter i altijd weer een j werd. Daarom leg ik het probleem u voor, geachte lezer. Wie doet mij de gouden tip van de hand van een hoofdletter i, die past bij de twee J's en de S van de rest van ons gezin? Mijn onuitputtelijke dankbaarheid zal u ten deel vallen, zeker als ik in het vervolg mijn dochter niet meer in verlegenheid hoef te brengen met vragen als "Waarom noemen ze jou Ida als je Lola heet?"
Hahaha ‘Lola’ – als je het zegt lees ik het er ook in inderdaad. (Maar toch ook wel flauw dat ze daar niet eens weten dat er helemaal geen Lola in de opvang zit. Tenzij er wél een Lola zit, dan zou het nog wel logisch zijn.) Maar dus! De i, een moeilijke. Je kunt hoogstens de twee schreven zwierig maken. Zoals hier http://marketplace.veer.com/images/umt0000104_dear-sarah-pro of hier http://www.matthewktabor.com/tabor-handwriting-font/ iets beters kan ik eigenlijk ook niet verzinnen. Het risico dan is dat je i op een T gaat lijken, als je de onderste schreef niet genoeg vorm geeft. Hmz. Voortaan gaat haar roepnaam toch maar Lola zijn? Hahahhaa, nee, Ida is echt veel mooier.
Ik las inderdaad ook Lola… Maar hoe los je dat zwierig op? je zou kunnen breken met de conventie dat je een naam altijd met een hoofdletter moet schrijven. Dus een punt op de i. Maak hem dan wel iets groter.
En wat denk je van een korte…J…de i dus, met krul maar op ‘de regel’ 😉 blijven…ff oefenen??
Als je de krul onder op de regel zet met de boog flink naar boven uitlopend, en bovenaan de verticale streep een soort puntmutsje met comma plakt moet het als een I gezien worden. Zeker als je daarna de kleine letters die erna komt ietsje lager plaatst! Overigens kennen ze daar bij die opvang de namen van de kinderen niet goed. Pleit niet zo voor ze…
Sorry ik zou ook Lola hebben gelezen, hopelijk heeft de ambtenaar op het stadhuis destijds wel een duidelijk handschrift gehad anders krijgt ze toch een probleem hahah
Zit het probleem niet eerder bij de d die als ol wordt gelezen? Als dat een duidelijkere d is, zal de I niet voor een l worden aangezien. Denk ik… 🙂
OT Dank weer voor de reacties op mijn verschillende blogjes!
@allen: het is natuurlijk een kwestie van context. De leidster die de foto’s opplakte werkte niet op de dagen dat de meisjes kwamen en kende Ida dus niet. En een duidelijke D voorkomt dat de I een L wordt, andersom zou een duidelijker I ook voorkomen dat mensen Iola lezen. Dank in ieder geval voor alle suggesties: ik zal waarschijnlijk terugkeren naar de schreven, en gelukkig heeft Judith dit jaar de kerstkaarten geschreven 🙂