Graag wil ik hier een lans breken voor de zonderling. Van zonderlingen kunnen we nog wat leren, want zonderlingen doen niet aan de gebruikelijke denkkaders. Zonderlingen denken oorspronkelijk en daarom is het altijd een genot om naar zonderlingen te luisteren. Al is het zo nu en dan wel vermoeiend, want een kenmerk van zonderlingen is dat zij zichzelf graag horen praten.
Daarom kan het nuttig zijn om met zonderlingen een stopwoord af te spreken. Het beste is om dit aan de zonderling over te laten welk woord dit kan zijn, want het moet een vreemd woord zijn dat niet per ongeluk in een conversatie tevoorschijn kan komen. De afspraak is dat het stopwoord genoemd wordt als de luisteraar andere dingen te doen heeft en er niet tussen kan in de monoloog van de zonderling.

Ik ken maar een paar zonderlingen, en niet allemaal voldoen ze helemaal aan bovenstaande omschrijving. De meeste kunnen uitstekend luisteren, maar doen dat wel op een zonderlinge wijze, want ze nemen niet alles voor zoete koek aan. Ze stellen vragen, leiden je af, proberen je te betrappen op gemeenplaatsen, benoemen die ook en vragen vervolgens wat je er écht van vindt. Praten met zonderlingen kan daarom enorm vermoeiend zijn, maar ook enorm verrijkend, want maar weinig mensen kunnen zo naar je luisteren als zonderlingen.