Hoe is het mogelijk dat een kindje in een buik groeit? Wat heeft de natuur dat toch schitterend in elkaar gezet, dat 40 weken na een eisprong, met een interventie van een minuscule zaadcel, een kindje ter wereld komt, met microvingertjes, grote starende ogen, en een onbevangenheid waar je U tegen zegt, nee, waar je JIJ tegen zegt, of WAUW! Ik hoop die blik zoveel mogelijk te kunnen overnemen, mee te kunnen kijken met het wonderwezen, dezelfde naïeve blik op zaken te kunnen leggen, en daarmee mijn eigen cynische blik te kunnen afzwakken. Ook de onschuld wil ik overnemen, en beschermen uit alle macht. Laat mijn dochter onschuldig zijn zo lang als dat menselijk mogelijk is, laat haar vertrouwen hebben in mensen. Laat dat pas beschamen op het moment dat ze eraan toe is daarmee om te gaan, en zelfs het beschamen met een liefdevolle glimlach kunnen accepteren en relativeren. Laat haar zo laat mogelijk volwassen worden. Laat haar blik op en haar liefde voor de wereld om haar heen zo open zijn als de wereld zelf, zonder drempels, zonder deuren, zonder schotten.
Als ik haar hand straks beetpak voor een wandeling, dan geef ik haar bescherming en vertrouwen, en zij geeft mij onschuld en wat? Ze geeft mij het gevoel dat ik alles ben. De belangrijkste man in haar leven, in haar bestaan, ze geeft mij bestaansrecht, het gevoel dat zij niet zonder mij kan, en ik niet zonder haar. Ik verklaar haar nu al mijn onvoorwaardelijke liefde, en weet dat ook zij met haar ogen niets anders zal doen dan van mij houden. En ik zal mijn stinkende best doen haar liefde niet te beschamen.
En in mijn liefde voor dit wonderwezen zit ook mijn liefde voor dat andere wonderwezen in mijn leven verstopt. En ook dit wezen wens ik alle onschuld toe die er te vinden is, ik wens haar het vertrouwen toe dat zo lang op een laag pitje heeft moeten staan, de onbevangenheid die zo lang heeft moeten sluimeren en wachten, en die nu langzaam maar zeker, net zo hard als wonderwezen nummer Drie, groeit en bloeit en als een lentebloem straks zal ontpoppen en ons leven kei- en keihard zal omdraaien tot een wereld van wonderen en tedere zorgen.
Lieve Jaco,
Wat heb je je gevoelens prachtig en ontroerend onder woorden gebracht!
Liefs voor 1, 2 en 3.
Wacht maar tot ze er straks is… dan lijken deze woorden nog maar.. tja… dan lijken deze woorden te verdwijnen in het niets! In het eggie… is het nog zoveel keer mooier!
prachtig geschreven…
Dit is al mooi, maar ik sluit me aan bij Doinja: straks….. wordt het nóg mooier!
En ondanks dat je af en toe denkt ‘wat ben ìk moe!’ zal je zóveel van jouw meiden houden!
Je schetst een ideaalbeeld (natuurlijk) waarvan ik van ganser harte hoop dat dat jullie beider deel mag zijn.
Wat een kippenvel tekst, wat ben jij toch een mooie mix van stoer uiterlijke en megagevoeligehid, de dame en a.s. dame in wording boffen met jou!
Liefs
Kim
Je hebt je liefde mooi beschreven.
Je geluk straalt door het beeldscherm heen!
Echt mooi beschreven en ja het blijft een wondertje he.
Het begint nu wel heel dichtbij te komen he gaat snel nu hoor.
Wat een lieve woorden! Ik geloof dat jullie drietjes ongelooflijk blij met elkaar zullen zijn. 🙂 Enne, tot het moment komt waarop de eerste vriendjes in zicht zijn, hoop ik dat je je de belangrijkste man in haar leven mag blijven voelen! In het leven van de draagster van dit wondertje zul je sowieso de belangrijkste man blijven, als jullie zo lief voor elkaar blijven. 🙂
Prachtig geschreven, a.s. papa! 🙂 En wat toevallig, wij zijn net zo ver als jullie.
wow…..