In een lang vervlogen tijd toen ik als puber op de middelbare school gedichten ging schrijven, nam ik het pseudoniem Veter aan. Geen diepere oorsprong dan een associatief woord dat mij op het moment van verzinnen te binnen schoot. Vandaag is in Voorschoten een expositie geopend, waar gedichten van mijn hand zijn geëxposeerd samen met werk van de kunstenares Lucy de Kruijf. De gedichten zijn geschreven aan de hand van de werken van Lucy, en samen met het bijbehorende kunstwerk in de passepartouts verwerkt. Leuk om je eigen werk zo te zien hangen, en de positieve reacties erop te horen.

Ten arbeid! De poorten openen zich als een vuile grijns op een roetbesmeurd gezicht met een trotse lach begeven wij ons naar binnen en in het zweet onzes aanschijns zullen we bakens verzetten de wereld bewegen bouwen, vormen, creëren Laat ons erdoor!

Afbeelding (C) Lucy 2009 Gedicht (C) Veter 2009

Een aantal gedichten zijn geschreven bij werken waarin bepaalde dierfiguren de revu passeren, en die mij inspireerden om gedichten te schrijven die herinneren aan de bevlogen taal van de socialistische activisten. Tot mijn verbazing kwam één der kunstenaars op mij af, om mij te vertellen dat hij bekend was met het werk van de socialistische dichter Veter, die aan het begin van de vorige eeuw leefde. Ik had nooit van de goede man gehoord, en zelfs na een rondje googlen weet ik niet meer dan zijn naam en zijn bestaan. Toch raar hoe het leven kan lopen.

Ida was ook bij de opening, en heeft zich heerlijk vermaakt met rondkruipen en (aan de hand en tegenwoordig maximaal drie stapjes los!) rondlopen tussen de benen van de bezoekers van de vernissage. Een leuke laatste dag voor onze vakantie, want morgen vertrekken wij voor zeven dagen naar Froidchapelle in het zuiden van België: Ida’s eerste vakantie!