Een aspect dat mij nooit duidelijk is geworden is de functie van kokend water tijdens een bevalling. In alle beschrijvingen die je leest over bevallingen thuis (wat trouwens bij ons niet zal gebeuren), wordt ten allen tijden gesproken van het voldoende voorradig zijn van kokend water. Ik heb mij altijd afgevraagd waarvoor dit water dient. Ik stel mij een nerveuze aanstaande vader voor die hoppend van het ene op het andere been in de keuken alle pannen op het vuur zet, allen tot de rand gevuld met water, de waterkoker staat continu aan, emmers worden gevuld, de badkuip, een speciaal hiervoor klaargezet bassin in de tuin, een speciale waterverbinding met het plaatselijke zwembad. Maar waar dient het voor? Hebben vrouwen tijdens de bevalling een onuitputtelijke dorst naar thee? Moeten de instrumenten van de verloskundige of de huisarts worden gedesinfecteerd, heeft de boreling een tot nu toe niet bekende zucht naar stoom, moet de Poho-olie van Dokter Vogel uit de kast worden gehaald, spaghetti, gepocheerde eieren, gestoomde groenten, gekookte kreeft?
De enige theorie die mij plausibel lijkt, is het bezighouden van de genoemde echtgenoot. Als ik nu naar mijzelf kijk, en mijn rol tijdens de zwangerschap, dan is dat die van iemand die beziggehouden moet worden. Judith draagt het kind, heeft daar de klachten van, en mag het wonder meemaken van een mensje dat in haar groeit, met alle ongemakken van dien. En mijn rol is beperkt tot een klankbord te zijn voor wanneer zij zich niet lekker voelt, haar te vertroetelen, lekkere dingetjes in huis te halen, kopjes thee op bed te verzorgen en het klaarmaken van vers fruit en andere lekkernijen. Erg veel meer kan ik niet, want hoe vaak ik ook zeg ‘wij zijn zwanger’, Judith is degene die het harde werk moet doen. En ook bij de bevalling zal mijn rol niet veel meer zijn dan het Klankbord voor Klachten, Opvanger der Verwijten (‘jij hebt dit in mij gestopt’), Vasthouder van de Handen, Schoonveger van het Voorhoofd met een Koel Washandje. En dus naar alle waarschijnlijkheid de Koker van het Water, onder het mom van ‘ga jij maar wat nuttigs doen, want veel meer kun je hier niet betekenen’.
Dus ik zal mij, indien mogelijk, kwijten van mijn taken. Naar ik aanneem zal er in een ziekenhuis op de kraamafdeling een speciale waterkookafdeling zijn, waar aanstaande vaders hun werk kunnen doen, terwijl zij (tegenwoordig) met een bluetooth headset de aanstaande moeder twee deuren verderop kunnen bijstaan. In de tussentijd oefen ik mij wat af, ik zet de kopjes en thermosflessen thee, ik maak de pasta klaar, kook de rijst en laat de kreeften voor wat ze zijn, want ook met kokend water zijn er grenzen die ik niet zal overschrijden.
