Een groot gapend gat is er langzamerhand aan het ontstaan inmijn weblog, wat een naïef persoon zou kunnen doen denken dat er in deafgelopen maanden niets belangwekkends is gebeurd. Terwijl het tegendeel waaris: er is haast teveel gebeurd om in een update samen te vatten en deontwikkelingen van de afgelopen maanden zijn aanzienlijk te noemen. Ida heeftzich bijvoorbeeld enorm ontplooid tot een actief kruipende, brabbelende en bijtijden ondeugende baby. De keren dat ik onze keukenkastjes weer heb moetenvullen met alle spullen die zij er ter lering ende vermaak uit heeft getrokkenzijn niet meer te tellen. Zichzelf staande houden tegen tafels, banken ofknieën heeft voor Ida geen geheimen meer, en het gebeurt steeds vaker dat dezesteun los wordt gelaten en dat zij zich na enkele seconden beseft dat ze alleenstaat, en van de weeromstuit omvalt. Achter wagentjes, schuivende tafeltjes ofstoelen en welwillende nichtjes loopt zij onhandig maar dolenthousiast, en wijverwachten dan ook dat het niet heel lang meer gaat duren voor ze gaat lopen, ennog meer butsen en builen oploopt dan ze nu al doet.

Morgen gaan we een paspoort ophalen voor Ida wegens onsweekje in een bungalow in België dat wij hebben geboekt over twee weken, en omdie reden heeft ze haar eerste officiële pasfoto op zak. Nou ja, wij tenminste.Op het kinderdagverblijf floreert Ida als geen ander. Als de nieuwsgierige baby die zij is, verlustigt zijzich in het kijken naar andere kindjes, staan en lopen en aan één stuk door hetleven becommentariëren. Twee broertjes van 1 en 3 hebben zich al geïnteresseerdin haar getoond (‘ik vind Ida wel lief!’), dus een huwelijksaanzoek zal nietlang op zich laten wachten. Wat een teleurstelling zal blijken voor deze herenis dat Ida zich nog steeds niet graag laat kussen of knuffelen. Wij hebben onserin geschikt haar bij elke gelegenheid die zich voordoet stiekem een kusje ofknuffeltje toe te stoppen, maar er is nog geen seconde voorbij, of ze wendthaar hoofd af, of worstelt zich los, want de rest van de wereld is toch wel heelinteressant allemaal.

Daarnaast is bekend geworden dat de huiswerkklassen die ikcoördineer niet meer door het stadsdeel betaald gaan worden, hetgeen mijnfunctie nogal op de tocht heeft gezet. We zijn bezig om te kijken of de scholenwillen gaan betalen voor onze diensten, maar ik heb er een hard hoofd in. Gelukkigwas ik al op zoek naar een nieuwe baan, aangezien ik graag wat dichter bij huiswilde werken, en het stopzetten van de subsidie heeft de zaken alleen maar ineen stroomversnelling gezet, maar op dit moment ben ik dus nog hard op zoeknaar een nieuwe baan. In de afgelopen maanden heb ik menige brief verstuurd, en ook al enkele gesprekken gehad, maar tot nog toe ben ik nog niet concreet aan de slag gekomen

En dan zijn er nog ontwikkelingen die het niet verdienen omop de grote hoop gegooid worden, en een apart logje vergen. Hierover dus in hetvolgende logje meer!