Een kleine 33 jaar geleden werd ik geboren, thuis, en vlak na mijn geboorte werd ik in een rieten wieg gelegd, die mijn vader met stevige haken aan het plafond had gehangen. Diezelfde wieg staat nu bij ons thuis, voorlopig gevuld met alle lieve en schattige zwangerschapscadeatjes die we tot nu toe hebben mogen ontvangen. Maar dat is een situatie van tijdelijke aard. Want als alles goed gaat zal deze wieg over een klein half jaar ook de eerste slaapplaats zijn van Nummer Drie.
Oh Jaco wat leuk! Jullie zetten de traditie voort!! Ja, je nichtje was er toch uitgegroeid. Dus weer plaats voor de volgende. Hoeveel hebben er nu ingelegen?
Luuk is nummertje 7 in onze wieg. Gaan jullie het winnen???
o,wat heerlijk zo’n familiewieg! Ik lag er ook in eentje maar die is ergens in de opvolging van de familie verloren gegaan.Dus schafte ik er zelf 1 aan die nu op onze zolder staat te wachten op de kleinkinderen(dat gaat nog wel even duren dus;-) )
hmmmm mooi!
@Corry: ik ga het navragen, ik snap ook niet dat de vorige bewoners niet ergens hun naam in gekerfd hebben.
@postkantoor: tradities moeten ergens beginnen, maar wel erg jammer dat de vorige traditie verdwenen is.
@Ester: yup!
Mooie traditie.
Een correctie: de wieg is niet van riet, maar van gebufte wilgentenen (sorry voor het vingertje, maar als dochter van een man met een hobby mandenvlechten, ben ik ‘ erfelijk belast’ 😉
@Gabi: dank voor het vingertje, het buffen was mij ontgaan, maar de wilgentenen had ik moeten weten 🙂
Gebufte wilgentenen zijn met bast in heet water gezet. Daarna worden ze geschild. Hierdoor zijn ze niet wit van kleur, zoals ze normaal zonder bast zouden zijn en niet donkerbruin, zoals de kleur met bast zou zijn.