Na drie jaar ben ik eindelijk weer eens gaan kijken op Atomfilms.com. En na wat zoeken vond ik toch een filmpje dat mij kon bekoren.

Tot drie jaar terug keek ik regelmatig op deze site. De Aardman Studio’s plaatsten hier regelmatig nieuwe filmpjes, en ik ben altijd groot fan geweest van hun werk. Niet alleen de bekendere films van Wallace and Gromit, of de clips van Peter Gabriel of Nina Simone (My baby just cares for me), maar ook het onbekendere, experimentele werk.
Toen ik er vandaag weer eens ging kijken, viel de buit tegen, maar ook wel mee. Er is nog steeds een hoop materiaal te vinden, en het is leuk om te kijken hoe filmmakers en animatoren tegenwoordig bezig zijn, maar om de een of andere reden lukte het me niet echt om in de stemming te raken om veel filmpjes te bekijken. Tot ik Butterfly Daydream tegenkwam, en daar kwam het gevoel weer terug. De magie van dit filmpje is datgene wat mij aanspreekt. Omdat ik van sprookjes houd.
Niet de sprookjes van Grimm, de sprookjes uit de kinderboeken. Ergens in de 19e eeuw hebben de broeders Grimm allerlei sprookjes uit de Europese volksmond gezocht en deze opgeschreven. Maar om de een of andere reden zijn deze sprookjes in de loop der tijd gecensureerd en aangepast om de tere kinderziel niet teveel te beschadigen. En daarmee zijn de dreiging en de angst uit de sprookjes verdwenen. Terwijl die juist een sprookje maken zoals het hoort te zijn: iets op de grens van wat kan en wat niet kan. Ook Walt Disney heeft hier een hand in gehad, zodat de sprookjes die hij (weliswaar prachtig) verfilmd heeft, ook zoetsappig zijn, lieflijk, en daarmee nogal saai.
Gelukkig zijn er zat mensen die daaromheen kijken, en begrijpen dat sprookjes júist eng moeten zijn: er moeten draken en monsters in zitten, en iedere keuze die een sprookjesfiguur moet maken, moet een risico zijn en grote gevolgen hebben. Neil Gaiman (één van mijn favoriete schrijvers) heeft dat begrepen. Jim Henson heeft het begrepen. Tim Burton heeft het begrepen en zo gelukkig nog tientallen, zo niet honderden meer. Zij maken of maakten boeken en films waarin nog risico wordt genomen door de hoofdpersoon, en die gelukkig, want zo hoort het dan wel weer, uiteindelijk toch goed aflopen. Zoals G.K. Chesterton al zei:
“Fairy tales are more than true. Not because they tell us that dragonsexist, but because they tell us that dragons can be defeated.”

Hier is Butterfly Daydream:

Butterfly Daydream door  jollygoodfellow