Shiva is de hindoe-god van de vernietiging of transmutatie. Alles in het leven is tijdelijk, en zal onder invloed van Shiva worden vernietigd, om in een andere vorm weer tot leven te komen.

Zo ook mijn baan. Sinds september 2005 was ik coördinator huiswerkbegeleiding voor een welzijnsorganisatie in Amsterdam Zuidoost, maar sinds afgelopen dinsdag is dat voorbij, en niet geheel naar eigen wens. Ik heb hard moeten werken in deze functie, de methodieken waarmee gewerkt werd, en de geringe bezetting, zorgden ervoor dat de studiezalen (zoals de drie huiswerkklassen heetten) niet draaiden zoals ze konden. Ik heb verschillende methodieken ingezet en ingevoerd, en in de afgelopen vier jaar 70 stagiairs en 20 vrijwilligers begeleid en aangestuurd om deze zalen tot bloei te brengen. En met succes, kwamen er in mijn eerste jaar zo’n 30 leerlingen per week, in latere jaren wist dat op te lopen tot 130 jongeren die dankzij de studiezalen hun cijfers zagen oplopen, en hun slagingskansen vergrootten.

Ik ben dus best trots op wat ik er heb bereikt, al vind ik het jammer dat de subsidiegever, het stadsdeel Amsterdam Zuidoost in januari aangaf dat de doelstellingen van de huiswerkbegeleiding beter onder het onderwijs dan onder welzijn vallen, en dat zij daardoor niet meer gingen betalen, met ingang van augustus. De scholen moesten het zelf maar gaan betalen voortaan. Nu is daar op zich niks mis mee, maar a) de scholen zaten er natuurlijk niet op te wachten om dit voortaan zelf te bekostigen en b) het stadsdeel had verzuimd om met de scholen te overleggen, laat staan het überhaupt aan ze mee te delen. En nu, zeven maanden later, heeft één school besloten om deze dienst voortaan zelf te organiseren, met behulp van de vrijwilligers die het al jaren met plezier doen, terwijl de leerlingen op de andere scholen naar alle waarschijnlijkheid het voortaan zonder begeleiding mogen doen. Niet het scenario waarmee ik de leerlingen wilde achterlaten, maar mijn invloed is helaas beperkt gebleken.

De ironie wil dat begin dit schooljaar voor mezelf al had besloten om te stoppen met deze baan. De sjeu was er voor mij uit, en ik begon sleets te raken in mijn werkpatronen. Het ideale scenario was dan ook dat ik in april, mei een nieuwe baan zou vinden, het schooljaar en de stages kon afronden, en in of na de zomer kon beginnen met een nieuwe baan, nadat ik rustig mijn toko had overgelaten in de vertrouwde handen van mijn opvolger. Zo ging het echter niet. Tot op het laatste moment was het niet duidelijk of er een opvolger zou zijn of niet, en of ik een overdracht moest schrijven of niet. Vlak voor het einde van mijn dienstverband werd duidelijk dat in ieder geval één school onze methodiek zou overnemen, en in de afgelopen weken ben ik dus druk geweest om mijn kennis en ervaring van de afgelopen vier jaar te condenseren in een overdrachtsportefeuille.

En 1 september mag ik dus beginnen met die nieuwe baan, want als iets je stimuleert om op banenjacht te gaan, dan is het een dreigend ontslag wel. Na veel vijven en zessen heb ik dus een baan gevonden bij een landelijke organisatie die cliëntenraden ondersteunt in de jeugdzorg. En vanaf september mag ik daar aan de slag als regioconsulent in de provincies Noord Holland, Flevoland en Utrecht. De baan houdt in dat ik thuis mag werken als ik bureauwerk te doen heb, en er verder met de auto of per OV op uit mag om al die raden bij te staan in hun werk, of organisaties ga helpen bij het opzetten van een cliëntenraad. Erg spannend allemaal, maar ik denk wel dat ik mij met veel plezier en enthousiasme op deze nieuwe kans ga storten.

Tot die tijd mag ik nog genieten van twee weken vakantie, en daarna een maandje WW, die ik uiteraard ga gebruiken om ons huis voor te bereiden op de komst van Nummer Vier. Morgen vertrekken we voor een weekje naar de Veluwe om daar even bij te tanken, en daarna is het tijd voor de wederopbouw. Uit de puinhopen van de coördinator huiswerkbegeleiding herrijst een nieuwe regioconsulent cliëntenraden!