In december is er sprake van een terugblikgeweld van jewelste. Natuurlijk is het goed en gezond om zo nu en dan de balans op te maken, al hóeft dat natuurlijk niet per se in de laatste maand van het jaar. Je kan net zo goed op 17 februari voor jezelf een lijstje maken wat er veranderd is sinds 17 februari van het vorige jaar. Maar lang, lang geleden is er nu eenmaal gezamenlijk vastgesteld dat zo rond de zonnewende (een natuurlijk keerpunt voor de natuur, midden in de winter en met vooruitblikken naar de lente die helaas nog wel even op zich laat wachten) het jaar ten einde is en gekeken wordt wat dat jaar ons bracht, en wat het nieuwe jaar ons brengen zal.

Foto door Judith

Hoe kijk ik terug op mijn 2010? Met enige weemoed uiteraard. 2010 was het jaar waarin Ida uitgroeide van dreumes tot peuter, en dat ging gepaard met spraakwatervallen van jewelste, waarin de ene kwinkslag de andere volgt en waarover je continu om aan het grinniken bent, ware het niet dat ik ook wel eens moe wordt van het 1000e ‘Waarom doe je dat?’ of ‘Wat doe je?’. En Siri groeide uit van baby tot dreumes, en sloot daar naar alle waarschijnlijkheid alle baby-periodes in ons huishouden mee af. Én ze confronteert ons dagelijks met het feit dat de tijd almaar voortschrijdt en onomkeerbaar is. Godzijdank doet ze dat op een zeer charmante en eigenzinnige wijze, met de nodige kreten, gekir, op-je-af-geren-om-een-knuffel-te-halen-om-4-seconden-later-weer-weg-te-rennen-met-andere-plannen en ook gefrustreerd gebrul, want ze heeft veel sterker dan Ida dat had een eigen willetje en laat ons dat weten ook. Ik merk dat ik sterk uitkijk naar de tijd dat Siri zich verbaal wat beter kan uiten, omdat dat volgens mij wat effectiever is dan de kreten van ‘Die! Die!’ of ‘Kreuuunuhnuhnuhnwaah!’ die ze nu uitslaakt. De contouren van de eerste woordjes zijn al hoorbaar (bal, mama, papa, wijzen naar zichzelf=’Siri’, kreungeluid laten horen en lichtjes door de benen buigen=het wóórd ‘poepen’). Aan de andere kant zal ik op dat vlak toch wel steeds meer het onderspit gaan delven, vrees ik. Ik ben nu eenmaal iemand die anderen laat uitspreken als hij iets wil zeggen en ik kan je zeggen dat dat bij peuters niet altijd een goede tactiek is.

Op mijn werk hebben ook de nodige verschuivingen plaatsgevonden. We hebben zowel intern als extern met grote veranderingen moeten worstelen, en voor mij was de balans tussen werk en privé daarin vrij lastig om te handhaven. Gelukkig werk ik vanaf november een dagje minder dankzij het ouderschapsverlof en ga ik in 2011 ook inhoudelijk een aantal uitdagingen aan op het gebied van communicatie en nieuwe media en dat zijn zeer inspirerende onderwerpen voor mij!

Natuurlijk zijn er ook onderwerpen waarover ik minder tevreden ben in het afgelopen jaar, maar dat zijn zaken voor mijzelf om aan te werken, of te laten liggen tot ik er meer ruimte voor heb, daarmee zal ik jullie niet vermoeien.

Rest mij niets anders jou, de trouwe (of gloednieuwe) lezer van dit log een prachtig, sprankelend, leerrijk en positief 2011 toe te wensen. Geniet van de oudejaarsavond en ga het nieuwe jaar met een glimlach in!

Concept and Animation by PES. Follow PES on Twitter: http://twitter.com/PESfilm