Soms word je weer herinnerd waarom je ook al weer verzekerd was. En dat SUV-achtige auto’s misschien hele fijne auto’s zijn voor de bezitters, maar niet voor de mensen die al of niet door hun eigen fout in een onaangename aanraking met deze auto’s terechtkomen. Zoals vandaag, toen ik nietsvermoedend op mijn vrije dag naar Amsterdam toog, om daar een praktijkbegeleidersdag en een stagemarkt mee te maken in de hoop volgend jaar weer nieuwe stagiairs te mogen ontvangen. Op de A4 bij Roelofarendsveen besloot een redelijke groep auto’s te stagneren, zodat ik een deel van deze weg al filerijdend mocht afleggen. En toen iets teveel op de voertuigen links en rechts van mij lette, en te weinig op de SUV-achtige auto die voor mij reed, afremde, en wiens reservewiel zich vervolgens ogenschijnlijk tergend langzaam, maar toch razendsnel door mijn motorkap liet omhelzen.

Helemaal mijn schuld, en gelukkig een relaxt echtpaar dat nogal laconiek deed over het geheel, en vrij ontspannen met mij de schadeformulieren ging invullen. Goed, een formulierenronde, een wegsleephalfuur en een uur wachten-op-de-taxi-en-naar-huis-gebracht-worden later was ik weer thuis en als het goed is krijgen we maandag te horen of onze auto total-loss is, of dat er nog wat gerepareerd kan worden en rijden we tot die tijd rond in een lenertje van het garagebedrijf. Ik heb de werving van mijn toekomstige stagiairs aan mijn huidige moeten overlaten, en heb verder maar proberen te genieten van een onverwachte vrije dag.