Langzaam ontwikkelt zich een dag- en nachtritme waarin Ida de rol speelt van spil waaromheen alles draait. Zo hoort het ook met kleine kinderen. De eerste week weer volledig werken was heftig. ’s Nachts slaap je toch kort, ondanks het feit dat Ida een doorslaapbaby is. Maar als de laatste voeding om 12.00 uur was en de eerste om 06.30 uur, dan blijft er niet veel ruimte over om door te slapen. Toch prijzen wij ons gelukkig, want we weten maar al te goed dat het ook anders kan en letterlijk slapeloze nachten tot de mogelijkheden behoren. Hier en daar een hazenslaapje tussendoor doet wonderen.

Vorige week zijn de geboortekaartjes de deur uitgegaan, en de afgelopen 17 dagen hebben al meer dan 60 kaartjes de weg onze kant op gevonden: een indrukwekkend aantal en erg leuk om een (toch roze) volle schoorsteenmantel te hebben. Voor de liefhebber een webversie van ons geboortekaartje, zonder achternamen en adres. Gedicht en ontwerp van mijn hand, de foto van Ida is van mijn vader, Ida zelf is in samenwerking met mij door Judith op de wereld gezet: zo heeft iedereen zijn steentje bijgedragen.